Zondagmiddag, de kerk van Middelstum, ondanks de scheuren veilig genoeg om een uitvoering van (onder andere) de Trauer-Ode van Bach te huisvesten. Ik sta in het koor, zing tenor. Ik zie de ogen van de mensen in het publiek, net als kleine witte bloempjes ogentroost op de bovenstaande foto.
Ongelofelijk dat je kunt zien of iemand op vijftien meter jou in de ogen kijkt of net naast je. Dat maakt het verschil tussen ‘in de muziek zitten’ of even een brok in de keel krijgen. Zo troost Bach dubbel.